De weg kwijt

Vanmorgen zag hetweer er veel belovend uit; blauwe lucht met enkele wolkjes. We besluiten om maar gewoon verder te gaan met de route. We stappen om 8.30 uur de deur uit van het B&B, waar we overnacht hebben. Het ligt vlakbij de route van het Pieterpad. Die moeten we eerst volgen om de aansluiting te krijgen met de GR5 bovenop de Pietersberg bij eindpunt van het Pieterpad. Het begint al goed: we missen een aanwijzing en lopen verkeerd. Na enige tijd kregen we dit in de gaten en we keerden op onze schreden terug, zoekend naar de gemiste aanwijzing. Ach, het is nog vroeg en we hebben de tijd, nietwaar. We bereiken het eindpunt van het Pieterpad en vervolgen de GR5 route. Het klimmen en dalen gaat nu een aardige rol van betekenis spelen. De spieren moeten hier nog duidelijk aan wennen. Maar dat komt wel goed. Het doet ons een beetje aan Spanje denken. De route gaat langs mergelgrotten en zandafgravingen, door bossen en tussen akkers door. Wel blijken er veel wijzigingen te zijn met ons routeboekje. We moeten goed opletten om niet weer verkeerd te lopen. Gelukkig blijft het weer goed. Onderweg worden we aangesproken door een belgische postbode. Hij vraagt of wij nar Santiago lopen. Wij stellen hem op de hoogte van onze werkelijke trip, de GR5. Hij wenst succes. De voorspelde 18 graden Celsius lijken niet met de werkelijkheid overeen te komen; het lijkt ons wel warmer te zijn. We passeren dorpjes met de namen Kanne en Eben-Emael. In Eben-Emael staat een bijzonder gebouw met 4 verschillende cherubijnen op de hoektorens. Het zijn 4 apocalyptische visioenen, nl de sphinx Michael, de gevleugelde leeuw Ariël, de stier Israël en de adelaar Azazel. Een schepping van ene Robert Garcet. Heel apart. We vervolgen onze weg en via Wonck komen we op een groot plateau met verschillende graansoorten, suikerbieten, maïs en aardappelen. We zien op het modderbad afdrukken van vossepootjes en van roofvogels. Zonder dat we het in de gaten hebben lopen we weer verkeerd. Als we een drukke verkeersweg bereiken dringt dat tot ons door als we daar een verkeersbord lezen. Teruglopen is geen optie meer. We besluiten om de verkeersweg maar te volgen in de richting van Haccourt en Vise. We dalen af naar Hauts de Froidemont, waar veel perengaarden zijn. We lopen verder naar Haccourt. Daar steken we het Albertkanaal over en wat verder ook de Maas (hier: Meuse). En dan lopen we direct Vise binnen. We zoeken een terras op om wat te drinken. We zitten nog geen 5 minuten als het begint te regenen. We zitten overdekt en koud is het niet. De hele dag mooi, zelfs warm weer gehad en dan nu een stortbui; het kan ons niet meer deren. Een kwartier later was het weer voorbij. Nu op zoek naar een slaapplaats. Het is ons bekend dat hier niets is, maar we proberen het toch even, je weet maar nooit. We vinden inderdaad niets en hebben ondertussen wel trek. Een pizzeria biedt uitkomst. Als buiken gevuld zijn lopen we naar het station en kopen kaartjes naar Liège. De trein komt pas over een uur. Zittend op het perron zien we toch nog een hotel. We overleggen even en lopen er dan naar toe, bellen aan en ..... Geen gehoor. Dan maar weer naar het perron wachten op de trein. Suzan schrijft ondertussen alvast wat voor het verslag. Als de trein is gearriveerd stappen we in en 20 minuten later zijn we in Liège. Tegenover het station vinden we een hotel. We zijn nog maar net binnen of er breekt alweer een onweersbui los. We willen morgen weer terug naar Vise om de route te vervolgen. Maar die gedachte verandert al snel als we de weerberichten op de tv zien. De vooruitzichten voor de rest van de week zien er nog beroerder uit. Na een korte beraadslaging besluiten we morgen maar naar huis te gaan en de vakantie op een zonniger plek voort te zetten. Een andere keer zetten we de GR5 voort.