Gedonder in het bos

Bij het afrekenen van onze overnachting bleek, dat de kateelvrouwe de was gratis gedroogd had. Ze wilde er geen geld voor hebben! Onze hartelijke dank daarvoor. Om 10 voor 9 verlieten wij Hoeve Beemden.De dag beloofde veel goeds: een strak blauwe lucht met volle zon. Met de kleding hebben we er al rekening mee gehouden. In korte broek en T-shirt zetten wij onze tocht voort langs de rivier de Demer. Bij de Maagdentoren bij het dorp Zichem (van het bekende verhaal "De Witte van Zichem" van Ernst Claes) even een sanitaire stop gemaakt. Daarna vervolgden we onze route over een voormalig spoortraject in de richting van Scherpenheuvel. Na Scherpenheuvel ging de route via heuvelachtige weilanden en af en toe een stukje bos naar Diest, waar wij om 12 uur aankwamen. Vóór ons zagen wij een Carrefour supermarkt en meestal is daar ook een eetcafé of restaurant bij. En dat klopte. Nu konden wij onze boodschappen doen en een hapje eten. Om kwart over 1 gingen wij goed gevuld (maag en rugtas) weer verder. We weken hier echter af van de route. De route ging om Diest heen, wij wilden er dwars doorheen lopen, o.a. vanwege het historische karakter van de stad. Zo liepen we langs het stadspark "De Warande" waar tot 1512 een burcht had gestaan. Hendrik van Nassau heeft daar ooit de eerste diergaarde van de Nederlanden laten inrichten. Eén van de titels van onze koningin komt daar nog vandaan: zij is namelijk ook Vrouwe van Diest.
Wij liepen door naar de Saspoort. Nog even navragend vonden we het traject weer terug en verlieten Diest. Via de dorpen Hezerheide en Zelem, met daartussen veel bos, lipen we uiteindelijk tegen de snelweg E314 aan. Parallel lopend aan de E314 met het gesuis van voorbij razende auto's, bogen we af naar het dorp Goeslaar. Via weilanden en wederom bossen werden wij langs een duizendjarige Eik geleid.Het weer betrok en even later werden wij verrast door een snelopkomende onweersbui. Het gedonder in het bos was na 5 minuten weer over en een kwartier later bereikten wij Lummen. Recht voor ons zagen wij het Parkhotel, waar we wilden overnachten. Heerlijk. Enigszins nat van de onweersbui verlangden wij naar een warme douche. Helaas bleek het hotel geen bed meer vrij te hebben. Er werd ons verteld dat 400 a 500 meter verderop nog een hotel was. Dat bleek zo te zijn en daar was gelukkig wel een kamer vrij. In hotel Buskruit notabene! s'Avonds hadden we nog een gesprek met de hoteleigenaar, die ook nog imker bleek te zijn en zeer interessant kon vertellen over de bijen en het belang dat dit edel insect heeft voor de mensheid.
Tot morgen.